Teatr słowa mówionego i śpiewanego, wykorzystujący radiową technikę nadawczo-odbiorczą, wzbogacony muzyką i efektami akustycznymi; związany z początkami radiofonii publicznej (1925), kontynuuje i rozwija wieloletnią tradycję radia artystycznego w Polsce.
W okresie międzywojennym nazywany „teatrem wyobraźni”. Pierwszym spektaklem radiowym były fragmenty Warszawianki Stanisława Wyspiańskiego w opracowaniu radiowym i reżyserii Mikołaja Alojzego Kaszyna, nadane 29 listopada 1925 roku. Premiera pierwszego, specjalnie napisanego dla radia, słuchowiska Pogrzeb Kiejstuta Witolda Hulewicza odbyła 15 maja 1928 roku w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie; jest to także moment narodzin dramaturgii radiowej.
- 111 Tomasz Man
- 12-340 wzywa bazę Zygmunt Zeydler-Zborowski
- 12 miesięcy, czyli scenariusz jak z bajki Maciej Wojtas
- 15 lat później Edward Fiszer, Juliusz Głowacki
- 1934 Alberto Moravia
- 1945. Wojna i pokój Magdalena Grzebałkowska
- 1996.05.25
- 1 kwietnia Marcin Wolski
