Feliks Lewandowski
LEWANDOWSKI Feliks Ludwik (20 VI 1922 Grudziądz - 23 IX 1978 Leningrad), śpiewak. Był synem Franciszka L., urzędnika, i Franciszki z Szupryczyńskich, mężem Marii z Ziembińskich (ślub 13 X 1946). Ukończył w Grudziądzu szkołę rolniczą. W grudniu 1941 wysiedlony przez Niemców z Grudziądza, do marca 1945 pracował jako praktykant rolny i buchalter w majątkach k. Hrubieszowa, Zamościa, Opatowa. W kwietniu 1945 wrócił do Grudziądza, pracował jako kasjer i uzupełniał wykształcenie średnie; jednocześnie uczył się śpiewu i należał do amat. zespołów teatralnych. Od października 1946 do grudnia 1952 pracował jako księgowy. Zaangażowany 15 XII 1952 do chóru Studia Operowego w Gdańsku, nadal kształcił głos, występował w zespole chóru Opery i Filharmonii Bałtyckiej. Od sez. 1960/61 do przejścia na emeryturę (1 I 1976) był solistą Opery Bałtyckiej. Śpiewał tam wiele drobnych partii tenorowych, ale również ważne drugoplanowe, jak: Damazy ("Hrabina"), Feliks ("Flis"), Caramello ("Noc w Wenecji"), Nikołka ("Borys Godunow"), Beppo ("Pajace"), Edrisi ("Król Roger"). Zginął w wypadku samochodowym. Bibl.: Almanach 1978/79; Akta, ZASP; Akta, Opera i Filharmonia Bałtycka Gdańsk; Programy, IS PAN. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
