Teatr słowa mówionego i śpiewanego, wykorzystujący radiową technikę nadawczo-odbiorczą, wzbogacony muzyką i efektami akustycznymi; związany z początkami radiofonii publicznej (1925), kontynuuje i rozwija wieloletnią tradycję radia artystycznego w Polsce.
W okresie międzywojennym nazywany „teatrem wyobraźni”. Pierwszym spektaklem radiowym były fragmenty Warszawianki Stanisława Wyspiańskiego w opracowaniu radiowym i reżyserii Mikołaja Alojzego Kaszyna, nadane 29 listopada 1925 roku. Premiera pierwszego, specjalnie napisanego dla radia, słuchowiska Pogrzeb Kiejstuta Witolda Hulewicza odbyła 15 maja 1928 roku w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie; jest to także moment narodzin dramaturgii radiowej.
- Ćma Anna Kowalska
- Ćwiczenia dramatyczne Henryk Bardijewski
- Ćwiczenia nad Wezerą. Bitwa o Narwik (odcinek 3) Kazimierz Radowicz
- Ćwiczenia nad Wezerą. Odwrót (odcinek 5) Kazimierz Radowicz
- Ćwiczenia nad Wezerą. Operacja "Maurice" (odcinek 4) Kazimierz Radowicz
- Ćwiczenia nad Wezerą. Spóźniona reakcja (odcinek 2) Kazimierz Radowicz
- Ćwiczenia nad Wezerą. Zlekceważony meldunek (odcinek 1) Kazimierz Radowicz
- Ćwiczenia wyobraźni Wanda Bacewicz
- Ćwiczenia z Aniołem Tomasz Łubieński
