Genowefa Brett
BRETT Genowefa, zamężna Wewel (23 maja 1931 Bydgoszcz – 18 czerwca 1991 Gdańsk) [o kilka dni późniejsza data śmierci - 21 czerwca - umieszczona w ETP pochodzi z inskrypcji nagrobnej - red.],
tancerka.
Była córką Jerzego Bretta i Marii z domu Woch. W Bydgoszczy ukończyła Gimnazjum im. Kopernika, następnie tańczyła w przedstawieniach muzycznych Teatru Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy i Toruniu. Od sezonu 1951/52 była tancerką baletu Studia Operowego przy Filharmonii Bałtyckiej (od 1 maja 1953 Opery i Filharmonii Bałtyckiej) w Gdańsku. Do 1961, jako tancerka zespołowa, występowała w scenach baletowych oper, na przykład w Weselu Figara (Taniec hiszpański, 1952), Fauście (Kleopatra, 1956), oraz w baletach: Tańcu cygańskim (Pan Twardowski, 1954), jako jedna z Maszkar (Ognisty ptak, 1957), jedna z Nimf (Dafnis i Chloe, 1958), Księżniczka wschodnia i Wróżka (Kopciuszek, 1959), a gościnnie w 1957 w Teatrze Wybrzeże w scenach baletowych w Romansie z wodewilu.
W 1961 została koryfejką, a w 1966 solistką baletu gdańskiej Opery i tańczyła tu aż do emerytury, na którą przeszła 31 sierpnia 1976; potem współpracowała z tą sceną do końca sezonu 1977/78. Wystąpiła m.in. jako: Dziewczyna Harda (Mała suita, 1961; według Tacjanny Wysockiej „doskonale ustawiona, miała w całej swej postaci i oryginalnej urodzie coś wyniosłego, władczego”); Eurydyka (Orfeusz i Eurydyka), Najpiękniejsza w haremie (Kniaź Igor) – 1962; Driada (Mity), Zwodnica (Syn marnotrawny), Blotka-Trefl, Dama (Gra w karty) – 1963; Barbara, Czarodziejka, Odaliska, Piękna Wschodu (Pan Twardowski, 1965), Druga żona Gireja (Fontanna Bachczysaraju, 1966); Córka (Niobe), Treserka (Wesołe miasteczko) – 1967; Pensjonarka (Pierwszy walc, 1970), II Żona (Szeherezada, 1972), Batylda (Giselle, 1977).
Odznaczała się wdziękiem i urodą (była brunetką o ciemnej karnacji), ale też talentem i pracowitością. Specjalizowała się w tańcach wschodnich i charakterystycznych.
Bibliografia
Komorowska: Szymanowski; Opera Bałtycka 1945–85 (il.); Wysocka: Dzieje s. 477, 478 (cyt.), 482; Żędzianowska: Pro memoria (il.); Akt zgonu nr 182/1991, Arch. USC Sopot; Akta (fot). ZASP; Almanach 1944–59; Inf. Joanny Żędzianowskiej.
Ikonografia
Fot. – Opera Bałtycka Gdańsk.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
